Image via WikipediaΚαι μειονοτήτων και στην Ελλάδα
Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) εκφράζει τη λύπη του για το θάνατο του Max van der Stoel στις 23 Απριλίου 2011.
Υπήρξε σταθερά υποστηρικτής της δημοκρατίας, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων ων μειονοτήτων σε όλο τον κόσμο περιλαμβανόμενης και της Ελλάδας.
Ανακοίνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς για το θάνατο του Μαξ Βαν Ντερ Στουλ
Η Δημοκρατική Αριστερά εκφράζει τη βαθύτατη θλίψη για το θάνατο του Ολλανδού πρώην υπουργού Εξωτερικών Μαξ Βαν Ντερ Στουλ. Από τις σημαντικές προσωπικότητες της Ευρώπης, συνέβαλε τα μέγιστα στην προώθηση της έρευνας του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα πεπραγμένα της χούντας, αναδεικνύοντας το εύρος των βασανιστηρίων των συνταγματαρχών. Οι αποκαλύψεις οδήγησαν στην έξοδο της χώρας μας από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Η Ελλάδα και ο δημοκρατικός κόσμος θα του χρωστούν πάντα.
Στη συνέχεια αναδημοσιεύουμε δυστυχώς πλήρως επίκαιρο σήμερα κείμενό του για τις μειονότητες στην Ελλάδα.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στις 23 Αυγούστου 1999 όταν ο Max van der Stoel ήταν Αρμοστής του ΟΑΣΕ για τις Εθνικές Μειονότητες.
Ανακοίνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς για το θάνατο του Μαξ Βαν Ντερ Στουλ
Η Δημοκρατική Αριστερά εκφράζει τη βαθύτατη θλίψη για το θάνατο του Ολλανδού πρώην υπουργού Εξωτερικών Μαξ Βαν Ντερ Στουλ. Από τις σημαντικές προσωπικότητες της Ευρώπης, συνέβαλε τα μέγιστα στην προώθηση της έρευνας του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα πεπραγμένα της χούντας, αναδεικνύοντας το εύρος των βασανιστηρίων των συνταγματαρχών. Οι αποκαλύψεις οδήγησαν στην έξοδο της χώρας μας από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Η Ελλάδα και ο δημοκρατικός κόσμος θα του χρωστούν πάντα.
Στη συνέχεια αναδημοσιεύουμε δυστυχώς πλήρως επίκαιρο σήμερα κείμενό του για τις μειονότητες στην Ελλάδα.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στις 23 Αυγούστου 1999 όταν ο Max van der Stoel ήταν Αρμοστής του ΟΑΣΕ για τις Εθνικές Μειονότητες.
Αναδημοσιεύουμε επίσης δηλώσεις των μειονοτικών τούρκων βουλευτών και του μειονοτικού μακεδονικού κόμματος μετά τη συνάντησή τους με το Max van der Stoel στις 8 Οκτωβρίου 1999, στις οποίες επαναλάμβαναν τη θέση τους κατά της αυτονομίας ή της απόσχισης.
Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη
Ύπατος Αρμοστής για τις Εθνικές Μειονότητες
Τις τελευταίες εβδομάδες από διάφορες πλευρές μου ζήτησαν να εκφράσω την γνώμη μου για την συζήτηση που γίνεται στην Ελλάδα σχετικά με το θέμα των εθνικών μειονοτήτων. Αναφορικά θα ήθελα να πω τα εξής.
Στις 28 Ιουνίου 1990 η τότε Κυβέρνηση της Ελλάδας υπό τον κύριο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, μαζί με τις κυβερνήσεις των άλλων κρατών που συμμετείχαν στον ΟΑΣΕ (τότε ΔΑΣΕ) συμφώνησαν στο Κείμενο της Συνάντησης της Κοπεγχάγης της Συνδιάσκεψης της Ανθρώπινης Διάστασης του ΟΑΣΕ. Το κείμενο της Κοπεγχάγης δεσμεύει τις κυβερνήσεις μεταξύ άλλων να παρέχουν στα άτομα που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες, το δικαίωμα να εκφράσουν, διατηρούν και αναπτύξουν ελεύθερα την εθνοτική, πολιτιστική, γλωσσική και θρησκευτική τους ταυτότητα, τόσο ατομικά όσο και μαζί με άλλα μέλη της ομάδας τους και να διατηρούν και να αναπτύσσουν τον πολιτισμό τους σε όλες τις πτυχές του, να διακηρύσσουν και να ασκήσουν την θρησκεία τους και να ιδρύσουν και να διατηρούν οργανώσεις ή ενώσεις.
Η συζήτηση των τελευταίων εβδομάδων στην Ελλάδα, πάνω στο θέμα των εθνικών μειονοτήτων, μου δίνει την εντύπωση ότι υπάρχει κάποια σύγχυση ως προς τις δεσμεύσεις που ενέχει το Κείμενο της Κοπεγχάγης. Μερικά σχόλια δημιουργούν την εντύπωση ότι η αναγνώριση, στο Κείμενο της Κοπεγχάγης, του δικαιώματος των ατόμων που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες να εκφράσουν, διατηρούν και αναπτύξουν ελεύθερα την εθνοτική, πολιτιστική, γλωσσολογική και θρησκευτική τους ταυτότητα ισούται με αναγνώριση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των ατόμων που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες. Όμως, στην πραγματικότητα αυτές είναι δύο τελείως διαφορετικές έννοιες. Το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης συσχετίζεται με το καθεστώς του εδάφους. Σχετικά, η παράγραφος 38 του Κειμένου της Κοπεγχάγης αποσαφηνίζει ότι καμία από τις δεσμεύσεις που αναφέρονται στο Κείμενο της Κοπεγχάγης δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως υπαινιγμός οποιουδήποτε δικαιώματος εμπλοκής σε οποιαδήποτε δραστηριότητα ή οποιαδήποτε ενέργεια που να αντιτίθεται με την αρχή της εδαφικής ακεραιότητας των Κρατών. Αυτό σημαίνει π.χ. ότι ένα Κράτος με έναν πληθυσμό με επικρατέστερη μια εθνότητα ίδια με μια εθνοτική μειονότητα σ’ ένα άλλο Κράτος, ποτέ δεν θα μπορέσει να επικαλεστεί τις δεσμεύσεις του Κειμένου της Κοπεγχάγης ως δικαιολογία για εδαφικές απαιτήσεις από ένα Κράτος που έχει τέτοια εθνοτική μειονότητα στο έδαφός του. Το Κείμενο της Κοπεγχάγης διευκρινίζει ότι η αρχή του σεβασμού της εδαφικής ακεραιότητας υπερισχύει. Παρομοίως, μια εθνοτική μειονότητα δεν θα μπορέσει να ερμηνεύσει τις δεσμεύσεις του Κειμένου της Κοπεγχάγης ως δικαιολογία για προσπάθειες απόσχισης. Με άλλα λόγια: το δικαίωμα των ατόμων που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες να εκφράσουν, διατηρούν και αναπτύξουν ελεύθερα την εθνική, πολιτιστική, γλωσσική και θρησκευτική τους ταυτότητα πρέπει να ασκηθεί εντός των υπαρχόντων συνόρων του Κράτους.
Η παράγραφος 35 του Κειμένου της Κοπεγχάγης αναφέρεται στην φόρμουλα της εδαφικής αυτονομίας «ως ένα από τα δυνατά μέσα» δημιουργίας των προϋποθέσεων για την προώθηση της ταυτότητας των ατόμων που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες. Εν τούτοις, η αυτονομία αναφέρεται ως επιλογή, όχι ως δικαίωμα ή υποχρέωση.
Μια άλλη παρεξήγηση είναι ότι μια μειονότητα προκειμένου να αποκτήσει ή να απολαμβάνει τα δικαιώματα που αναφέρονται στο Κείμενο της Κοπεγχάγης, πρέπει να αναγνωρίζεται επίσημα από το Κράτος. Το κείμενο της Κοπεγχάγης διευκρινίζει ότι αυτό δεν είναι απαραίτητο. Η παράγραφος 31 αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «τα άτομα που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες έχουν το δικαίωμα να ασκήσουν πλήρως και αποτελεσματικά τα ανθρώπινα τους δικαιώματα και τις βασικές τους ελευθερίες, χωρίς καμία διάκριση και με πλήρη ισονομία». Οι ίδιες αρχές της μη-διάκρισης και της ισονομίας ισχύουν σύμφωνα με το άρθρο 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Ομως, όταν μια ένωση ατόμων που ανήκουν σε μια εθνική μειονότητα θέλει να αποκτήσει νομική προσωπικότητα για να απολαμβάνει ένα από τα απαριθμημένα δικαιώματά τους, ο Ελληνικός νόμος τους υποχρεώνει να εγγραφούν. Εν τούτοις, οι απαιτήσεις για την εγγραφή δεν μπορούν να διαφέρουν από τις απαιτήσεις για ενώσεις που δεν αποτελούνται από άτομα που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες. Διαφορετικές απαιτήσεις θα αποτελούσαν παραβίαση της αρχής της μη-διάκρισης. Ούτε μπορεί να υπάρξει άρνηση της εγγραφής μόνο και μόνο επειδή πρόκειται για μια ένωση ατόμων που ανήκουν σε μια εθνική μειονότητα – αυτό θα αποτελούσε όχι μόνο παράβαση των δεσμεύσεων του Κειμένου της Κοπεγχάγης, αλλά και παράβαση του Άρθρου 11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και του Αρθρου 12 του Ελληνικού Συντάγματος σχετικά με την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι. Από την άλλη, το Άρθρο 105 του Ελληνικού Αστικού Κώδικα δίνει την δυνατότητα διάλυσης κάθε ένωσης που έχει σκοπούς διαφορετικούς από αυτούς που αναφέρονται στο καταστατικό της ένωσης ή όταν το αντικείμενο της (ή οι δραστηριότητές της) αποδεικνύεται παράνομο.
Τέλος, φαίνεται ότι υπάρχει κάποια σύγχυση για την σχέση ανάμεσα στην Συνθήκη της Λωζάννης του 1923 και το Κείμενο της Κοπεγχάγης. Η Συνθήκη της Λωζάννης (Αρθρο 45) αναφέρεται στα θρησκευτικά δικαιώματα της «μουσουλμανικής μειονότητας» στην Ελλάδα. Ομως, αυτό δεν σημαίνει ότι το Κείμενο της Κοπεγχάγης δεν έχει σημασία για άτομα που ανήκουν στην μουσουλμανική μειονότητα στην Ελλάδα. Μέσα στην ευρύτερη θρησκευτική ομάδα υπάρχουν μικρότερες ομάδες με μια δική τους εθνοτική ή γλωσσική ταυτότητα, όπως Τούρκοι, Ρομά και Πομάκοι, για τους οποίους ισχύουν οι διατάξεις του Κειμένου της Κοπεγχάγης.
Max van der Stoel
Υπατος Αρμοστής ΟΑΣΕ
Για Εθνικές Μειονότητες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΣΧΟΛΙΟ