Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Η ντροπή του Έβρου

Κάτι που δεν έχετε ξαναδεί: τα κρατητήρια των παράνομων μεταναστών στον Έβρο και οι ομαδικοί τάφοι τους, λίγο χώμα πεταμένο πάνω απ’ τον καθένα. 


Το ανθρωπιστικό πρόβλημα στην ακραία του μορφή.

Τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει για το πρόσφατο ταξίδι μου στον Έβρο. Στην όμορφη περιοχή των συνόρων της Ελλάδας με την Τουρκία 200 μετανάστες περίπου τη μέρα, οι περισσότεροι sans papiers, εισέρχονται στη χώρα και συλλαμβάνονται από τη Frontex, που έχει επεκτείνει τη δραστηριότητά της και στην περιοχή αυτή, η οποία πλέον δέχεται τη μεγαλύτερη πίεση από κάθε άλλη, και τη δέχεται περισσότερο από ποτέ.
Μερικά στατιστικά στοιχεία διαγράφουν το περίβλημα μιας θλιβερής πραγματικότητας. Περισσότερο από το 70% της μεταναστευτικής ροής προς την Ευρώπη διέρχεται από την Ελλάδα. Το 2010 ο Έβρος δέχτηκε περισσότερες από 47.000 αφίξεις, μια αύξηση της τάξης του 522% σε σχέση με το 2009, και με τη Frontex να χαρακτηρίζει την κατάσταση «ιδιαίτερα κρίσιμη».
Όλοι συζητούμε για τα θέματα αυτά, όλοι γινόμαστε μάρτυρες μιας Αθήνας που καταρρέει, όλοι γκρινιάζουμε για την τραγική κατάσταση χωρίς προηγούμενο, όλοι συμφωνούμε ότι το μεταναστευτικό είναι ένα πρόβλημα πολυδιάστατο και σύνθετο και ότι απλές, εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν.
Ωστόσο, το κείμενο αυτό δεν αφορά το μεταναστευτικό πρόβλημα με τις πολλαπλές διαστάσεις και τις πολιτικές προεκτάσεις του. Αφορά ένα θέμα απλό, μονοδιάστατο, αδιαμφισβήτητο, απαράδεκτο και δυστυχώς άγνωστο για τους περισσότερους. Αφορά τη μεγάλη ανθρωπιστική κρίση που εκτυλίσσεται στα κρατητήρια του Έβρου.
Στα κρατητήρια στο Φυλάκιο, το Σουφλί, το Τυχερό και στις Φέρες λαμβάνει χώρα ένα πολλαπλό ανθρώπινο δράμα. Οι χώροι κράτησης φιλοξενούν 4 και 5 φορές τη χωρητικότητά τους - στο Σουφλί, με τις χειρότερες συνθήκες από πλευράς υπερπληθυσμού, κρατούνται 150 άτομα σε χώρο για 30. Στο Φυλάκιο (όνομα και πράγμα), όπου βρίσκεται ο μεγαλύτερος χώρος κράτησης, 550 άτομα κρέμονται και ουρλιάζουν από τα κάγκελα μέσα από 7 μεγάλες κλούβες χωρητικότητας 374 ατόμων. Το σκηνικό εκεί είναι πολύ αγριευτικό και οι φωνές, αξέχαστες, σε στοιχειώνουν τα βράδια.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν προαυλίζονται. Ποτέ. Ο νόμος προβλέπει αυστηρές ποινές για τους αστυνομικούς σε περιπτώσεις διαφυγής - και δεν είναι διατεθειμένοι να το ρισκάρουν. Οι περισσότεροι κρατούμενοι είναι μέσα για 3 και 4 μήνες, με maximum τους 6. Τα κελιά είναι παλιά, σκοτεινά, βρόμικα και κρύα, πολύ κρύα - ο χειμώνας στον Έβρο δεν αστειεύεται και θέρμανση, βεβαίως, δεν υπάρχει. Οι κρατούμενοι κοιμούνται στο πάτωμα σε sleeping bags που τους προμηθεύουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, μια οργάνωση που δραστηριοποιείται αποκλειστικά σε περιοχές ανά τον κόσμο με ανθρωπιστική κρίση, όπως η Αϊτή, η Λιβύη, η Ιαπωνία, και, από το 2010, ο Έβρος.
Κανείς δεν μπαίνει στα κελιά, παρά σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, και οι κρατούμενοι αναγκάζονται να καθαρίζουν μόνοι τους, συχνά μόνο με νερό. Στο Σουφλί, 150 άντρες μοιράζονται μια τουαλέτα, η άλλη είναι κατειλημμένη από 3-4 άτομα που κοιμούνται εκεί. Στον ίδιο χώρο κράτησης άλλοι 3 κοιμούνται σε ένα υπερβολικά μικρό πατάρι. Στο Τυχερό (;) ο χώρος κράτησης δεν έχει καν παράθυρο, στα κρεβάτια οι κρατούμενοι κοιμούνται 3-3, ενώ ο βόθρος στάζει πάνω σε 2 από αυτά - οι άνθρωποι βάζουν μια σακούλα που γεμίζει κάθε τόσο. Οι κρατούμενοι δεν έχουν ρούχα, είναι συνήθως με τα ίδια από τότε που μπήκαν μέσα. Η μυρωδιά είναι δυσβάσταχτη. Το νερό στο μπάνιο, αν λειτουργεί, είναι πάντα κρύο. Οι πιο συχνές ασθένειες, σωματικές και ψυχικές, σχετίζονται άμεσα με τις συνθήκες κράτησης: πνευμονίες, μολύνσεις, έντονο στρες.
Οι περισσότεροι από τους λίγους επισκέπτες εδώ φοβούνται ή σιχαίνονται να μπουν στα κελιά. Κακώς. Μόνο περνώντας πάνω από ανθρώπινα κορμιά (τους πατάς, δεν γίνεται αλλιώς) και συνομιλώντας μαζί τους σε μείγμα από γαλλικά, αγγλικά και νοηματική καταλαβαίνεις το μέγεθος του δράματος. Σου λένε ιστορίες: από πού είναι, πώς ήρθαν, πού θέλουν να πάνε – κανείς δεν θέλει να μείνει στην Ελλάδα.
Είναι πολύ θυμωμένοι. Περιγράφουν πώς Έλληνες δικηγόροι τούς παίρνουν χρήματα και εξαφανίζονται, σου δείχνουν και τις επαγγελματικές τους κάρτες («ο Δικηγορικός Σύλλογος τι κάνει», σκέφτομαι). Η μπλε κάρτα προσωρινής παραμονής (για έναν μήνα) είναι απαραίτητη για να μπουν σε λεωφορείο ή τρένο: αυτό σημαίνει ότι όλοι, οικειοθελώς, περνούν από τη διαδικασία προσαγωγής, με απώτερο σκοπό να βρεθούν, κάποια στιγμή, στην Αθήνα, όπου βρίσκονται συμπατριώτες τους και όπου μπορούν να βρουν κάποιας μορφής οργανωμένη υποστήριξη.
Οι αστυνομικοί εδώ ζουν, επίσης, το δικό τους δράμα. Αντιμετωπίζοντας αυτές τις συνθήκες καθημερινά, επιβαρύνονται ιδιαίτερα ψυχολογικά. Τονίζουν πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι, πως δεν εξαρτάται από αυτούς. Πως τα λένε στην Αθήνα, αλλά κανείς δεν ακούει. Πως δεν κοιμούνται πλέον ποτέ ήρεμα τα βράδια.
Η τραγική κατάσταση που εκτυλίσσεται εδώ δεν οφείλεται καθόλου σε έλλειψη πόρων ή δυνατοτήτων. Χώροι που μπορούν να μετατραπούν σε κρατητήρια υπάρχουν, προσωρινές λύσεις με περιφραγμένα κοντέινερ επίσης υπάρχουν - οι πόροι προέρχονται από το European Refugee Fund, λεφτά, δηλαδή, υπάρχουν.
Ακόμα και στους υπάρχοντες χώρους, οι έστω κατ’ ελάχιστον αποδεκτές συνθήκες κράτησης απαιτούν προαυλισμό, θέρμανση, στοιχειώδη καθαριότητα… στοιχειώδη ανθρωπιά. Κάτι που οι άνθρωποι εδώ έχουν χάσει προ πολλού με τον καθημερινό εκφυλισμό τους. Μπαίνουν ταλαιπωρημένοι, βγαίνουν τρελοί.
Η κρίση στον Έβρο δεν εντάσσεται στο ευρύτερο μεταναστευτικό ζήτημα. Αφορά μια ανθρωπιστική κρίση, η οποία εκτυλίσσεται στην Ελλάδα, μια ευρωπαϊκή χώρα, και αφορά συνθήκες διαβίωσης ανεπίτρεπτες για οποιονδήποτε άνθρωπο, από όπου κι αν προέρχεται και για τον οποιονδήποτε λόγο κράτησης.
Έχοντας δει από κοντά αυτή την κρίση, απόρησα πώς είναι δύνατον να μην ακούμε γι’ αυτό το θέμα, πώς γίνεται να μην αναφέρεται στα media, να μη συζητείται, να μην το γνωρίζω εγώ, εγώ που ασχολούμαι. Θεωρούσα ότι οι δημοσιογράφοι δεν παίρνουν εύκολα άδεια επίσκεψης, αλλά έκανα λάθος. Γιατί ρώτησα και έμαθα. Έμαθα ότι αρκετοί έχουν έρθει, αλλά δεν γράφουν. Από έγκριτο μέσο, έγκριτη δημοσιογράφος μού είπε ότι «υπάρχει γραμμή να μη γράφουμε γι’ αυτό το θέμα».
Μπαίνοντας στο αεροπλάνο της επιστροφής, χάζευα ένα ξανθό κοριτσάκι που έτρεχε, παίζοντας με τον μπαμπά του. Με ζεστά ρούχα. Ταϊσμένο. Ελεύθερο. Χαρούμενο. Και ένιωσα την αντίθεση πολύ έντονα. Δυστυχώς, ξεχνάμε υπερβολικά συχνά πως το γεγονός ότι βρισκόμαστε εδώ και όχι εκεί είναι καθαρά και μόνο θέμα τύχης.

Ελένη Πετρίδου
[αναδημοσίευση από το INPOST.gr]
Enhanced by Zemanta

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

ΔΗΜ.ΑΡ: Όχι στη συντηρητική αναθεώρηση της συνθήκης Σένγκεν

Το αίτημα του γάλλου προέδρου κ. Σαρκοζί και του ιταλού πρωθυπουργού κ. Μπερλουσκόνι για αναθεώρηση της συνθήκης Σένγκεν είναι και λανθασμένο και επικίνδυνο. Η επανεγκαθίδρυση εθνικών συνόρων μεταξύ κρατών – μελών βάλει ευθέως κατά του θεμελιώδους και εγγυημένου επί μία εικοσαετία δικαιώματος της ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών εντός της Ε.Ε και της προοδευτικής δημιουργίας του ενιαίου χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης.

Ούτε βεβαίως αντιμετωπίζει το πρόβλημα της ρύθμισης των εντεινόμενων μεταναστευτικών ροών, εξ αιτίας και των γεγονότων στον αραβικό κόσμο. Η Δημοκρατική Αριστερά ενώνει τη φωνή της με όλες τις δημοκρατικές, αριστερές, σοσιαλιστικές και οικολογικές δυνάμεις στην Ελλάδα και στην Ευρώπη που διεκδικούν δημοκρατική συλλογική ευρωπαϊκή ρύθμιση ως απάντηση στα αδιέξοδα που δημιούργησε η οδηγία Δουβλίνο ΙΙ. Ο λαϊκισμός είναι πολύ πιο επικίνδυνος από μερικές χιλιάδες απελπισμένους μετανάστες.

Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Έφυγε ο Max van der Stoel υποστηρικτής δημοκρατίας

Max van der Stoel. Minister of Foreign Affairs...Image via Wikipedia
Και μειονοτήτων και στην Ελλάδα


Το  Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) εκφράζει τη λύπη του για το θάνατο του Max van der Stoel στις 23 Απριλίου 2011. 

Υπήρξε σταθερά υποστηρικτής της δημοκρατίας, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων ων μειονοτήτων σε όλο τον κόσμο περιλαμβανόμενης και της Ελλάδας. 


Ανακοίνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς για το θάνατο του Μαξ Βαν Ντερ Στουλ

Η Δημοκρατική Αριστερά εκφράζει τη βαθύτατη θλίψη για το θάνατο του Ολλανδού πρώην υπουργού Εξωτερικών Μαξ Βαν Ντερ Στουλ. Από τις σημαντικές προσωπικότητες της Ευρώπης, συνέβαλε τα μέγιστα στην προώθηση της έρευνας του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα πεπραγμένα της χούντας, αναδεικνύοντας το εύρος των βασανιστηρίων των συνταγματαρχών. Οι αποκαλύψεις οδήγησαν στην έξοδο της χώρας μας από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Η Ελλάδα και ο δημοκρατικός κόσμος θα του χρωστούν πάντα.
Στη συνέχεια αναδημοσιεύουμε δυστυχώς πλήρως επίκαιρο σήμερα κείμενό του για τις μειονότητες στην Ελλάδα.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στις 23 Αυγούστου 1999 όταν ο Max van der Stoel ήταν Αρμοστής του ΟΑΣΕ για τις Εθνικές Μειονότητες.  

Αναδημοσιεύουμε επίσης δηλώσεις των μειονοτικών τούρκων βουλευτών και του μειονοτικού μακεδονικού κόμματος μετά τη συνάντησή τους με το Max van der Stoel στις 8 Οκτωβρίου 1999, στις οποίες επαναλάμβαναν τη θέση τους κατά της αυτονομίας ή της απόσχισης.

Οργανισμός  για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη

Ύπατος Αρμοστής για τις Εθνικές Μειονότητες
 

Τις τελευταίες εβδομάδες από διάφορες πλευρές  μου ζήτησαν να εκφράσω την  γνώμη μου για την συζήτηση που γίνεται στην Ελλάδα σχετικά  με το θέμα των εθνικών μειονοτήτων. Αναφορικά θα ήθελα να πω τα εξής.
 

Στις 28 Ιουνίου 1990 η τότε Κυβέρνηση της  Ελλάδας υπό τον κύριο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, μαζί με τις κυβερνήσεις των άλλων κρατών που συμμετείχαν στον ΟΑΣΕ (τότε ΔΑΣΕ) συμφώνησαν στο Κείμενο της Συνάντησης της Κοπεγχάγης της Συνδιάσκεψης της Ανθρώπινης Διάστασης του ΟΑΣΕ. Το κείμενο της Κοπεγχάγης δεσμεύει τις κυβερνήσεις μεταξύ άλλων να παρέχουν στα άτομα που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες, το δικαίωμα να εκφράσουν, διατηρούν και αναπτύξουν ελεύθερα την εθνοτική, πολιτιστική, γλωσσική και θρησκευτική τους ταυτότητα, τόσο ατομικά όσο και μαζί με άλλα μέλη της ομάδας τους και να διατηρούν και να αναπτύσσουν τον πολιτισμό τους σε όλες τις πτυχές του, να διακηρύσσουν και να ασκήσουν την θρησκεία τους και να ιδρύσουν και να διατηρούν οργανώσεις ή ενώσεις.
 

Η συζήτηση των τελευταίων εβδομάδων στην Ελλάδα, πάνω στο θέμα των εθνικών μειονοτήτων, μου δίνει την εντύπωση ότι υπάρχει κάποια σύγχυση ως προς τις δεσμεύσεις που ενέχει το Κείμενο της Κοπεγχάγης. Μερικά σχόλια δημιουργούν την εντύπωση ότι η αναγνώριση, στο Κείμενο της Κοπεγχάγης, του δικαιώματος των ατόμων που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες να εκφράσουν, διατηρούν και αναπτύξουν ελεύθερα την εθνοτική, πολιτιστική, γλωσσολογική και θρησκευτική τους ταυτότητα ισούται με αναγνώριση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των ατόμων που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες. Όμως, στην πραγματικότητα αυτές  είναι δύο τελείως διαφορετικές έννοιες. Το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης συσχετίζεται  με το καθεστώς του εδάφους. Σχετικά, η παράγραφος 38 του Κειμένου της Κοπεγχάγης αποσαφηνίζει ότι καμία από τις δεσμεύσεις που αναφέρονται στο Κείμενο της Κοπεγχάγης δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως υπαινιγμός οποιουδήποτε δικαιώματος εμπλοκής σε οποιαδήποτε δραστηριότητα ή οποιαδήποτε ενέργεια που να αντιτίθεται με την αρχή της εδαφικής ακεραιότητας των Κρατών. Αυτό σημαίνει π.χ. ότι ένα Κράτος με έναν πληθυσμό με επικρατέστερη μια εθνότητα ίδια με μια εθνοτική μειονότητα σ’ ένα άλλο Κράτος, ποτέ δεν θα μπορέσει να επικαλεστεί τις δεσμεύσεις του Κειμένου της Κοπεγχάγης ως δικαιολογία για εδαφικές απαιτήσεις από ένα Κράτος που έχει τέτοια εθνοτική μειονότητα στο έδαφός του. Το Κείμενο της Κοπεγχάγης διευκρινίζει ότι η αρχή του σεβασμού της εδαφικής ακεραιότητας υπερισχύει. Παρομοίως, μια εθνοτική μειονότητα δεν θα μπορέσει να ερμηνεύσει τις δεσμεύσεις του Κειμένου της Κοπεγχάγης ως δικαιολογία για προσπάθειες απόσχισης. Με άλλα λόγια: το δικαίωμα  των ατόμων που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες να εκφράσουν, διατηρούν και αναπτύξουν ελεύθερα την εθνική, πολιτιστική, γλωσσική και θρησκευτική τους ταυτότητα πρέπει να ασκηθεί εντός των υπαρχόντων συνόρων του Κράτους. 
 

Η παράγραφος 35 του Κειμένου της Κοπεγχάγης αναφέρεται στην φόρμουλα της εδαφικής αυτονομίας «ως ένα από τα δυνατά μέσα»  δημιουργίας των προϋποθέσεων για  την προώθηση της ταυτότητας των  ατόμων που ανήκουν σε εθνικές  μειονότητες. Εν τούτοις, η αυτονομία αναφέρεται ως επιλογή, όχι ως δικαίωμα ή υποχρέωση.
 

Μια άλλη παρεξήγηση είναι ότι μια μειονότητα προκειμένου να αποκτήσει ή να απολαμβάνει τα δικαιώματα που αναφέρονται  στο Κείμενο της Κοπεγχάγης, πρέπει να αναγνωρίζεται επίσημα  από  το Κράτος. Το κείμενο της Κοπεγχάγης  διευκρινίζει ότι αυτό δεν είναι απαραίτητο. Η παράγραφος 31 αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «τα άτομα που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες έχουν το δικαίωμα να ασκήσουν πλήρως  και αποτελεσματικά  τα ανθρώπινα τους δικαιώματα και τις βασικές τους ελευθερίες, χωρίς καμία διάκριση και με πλήρη ισονομία». Οι ίδιες αρχές της μη-διάκρισης και της ισονομίας ισχύουν σύμφωνα με το άρθρο 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Ομως, όταν μια ένωση ατόμων που ανήκουν σε μια εθνική μειονότητα   θέλει να αποκτήσει νομική προσωπικότητα για να απολαμβάνει ένα από τα απαριθμημένα δικαιώματά τους, ο Ελληνικός νόμος τους υποχρεώνει να εγγραφούν. Εν τούτοις, οι απαιτήσεις για την εγγραφή δεν μπορούν να διαφέρουν από τις απαιτήσεις για ενώσεις που δεν αποτελούνται από άτομα που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες. Διαφορετικές απαιτήσεις θα αποτελούσαν παραβίαση της αρχής της μη-διάκρισης. Ούτε μπορεί να υπάρξει άρνηση της εγγραφής μόνο και μόνο επειδή πρόκειται για μια ένωση ατόμων που ανήκουν σε μια εθνική μειονότητα – αυτό θα αποτελούσε όχι μόνο παράβαση των δεσμεύσεων του Κειμένου της Κοπεγχάγης, αλλά και παράβαση του Άρθρου 11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και του Αρθρου 12 του Ελληνικού Συντάγματος σχετικά με την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι. Από την άλλη, το Άρθρο 105 του Ελληνικού Αστικού Κώδικα δίνει την δυνατότητα διάλυσης κάθε ένωσης που έχει σκοπούς διαφορετικούς από αυτούς που αναφέρονται στο καταστατικό της ένωσης ή όταν το αντικείμενο της (ή οι δραστηριότητές της) αποδεικνύεται παράνομο.
 

Τέλος, φαίνεται ότι υπάρχει κάποια σύγχυση  για την σχέση ανάμεσα στην Συνθήκη της Λωζάννης του 1923 και  το Κείμενο της Κοπεγχάγης. Η Συνθήκη  της Λωζάννης (Αρθρο 45) αναφέρεται στα  θρησκευτικά δικαιώματα της «μουσουλμανικής  μειονότητας» στην Ελλάδα. Ομως, αυτό δεν σημαίνει ότι το Κείμενο της Κοπεγχάγης δεν έχει σημασία για άτομα που ανήκουν στην μουσουλμανική μειονότητα στην Ελλάδα. Μέσα στην ευρύτερη θρησκευτική ομάδα υπάρχουν μικρότερες ομάδες με μια δική τους εθνοτική ή γλωσσική ταυτότητα, όπως Τούρκοι, Ρομά και Πομάκοι, για τους οποίους ισχύουν οι διατάξεις του Κειμένου της Κοπεγχάγης.
 

Max van der Stoel

Υπατος  Αρμοστής ΟΑΣΕ

Για Εθνικές  Μειονότητες
Enhanced by Zemanta

ΕΒΡΟΣ: Πέταξαν μετανάστη από φορτηγό, ενώ τους καταδίωκαν

Ενας 17χρονος Πακιστανός νοσηλεύεται με βαριά κατάγματα στην λεκάνη και στο ισχίο στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αλεξ/πολης.

Σύμφωνα με τα όσα είπε ο ίδιο μέχρι στιγμής, οι διακινητές τον πέταξαν από το φορτηγό την στιγμή που ήταν εν κινήσει και γινόταν καταδίωξη. Ο 17χρονος υποβλήθηκε σε πολύωρη χειρουργική επέμβαση και έχει διαφύγει τον κίνδυνο.

Εντωμεταξύ ακόμη δύο μετανάστες νοσηλεύονται στο νοσοκομείο Αλεξ/πολης με κρυοπαγήματα.

thrakinea.blogspot.com

Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

Κρατούμενη καταγγέλει το βιασμό της από λιμενικούς...

Θύμα βιασμού καταγγέλεται πως έπεσε μια 20χρονη κρατούμενη στις φυλακές Κορυδαλλού σύμφωνα με την κατάθεση του θύματος που έφερε στη δημοσιότητα η οργάνωση «Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων». Στην κατάθεσή της η 20χρονη καταγγέλλει ότι στις 13 Απριλίου οι λιμενικοί τη βασάνισαν μετά τη σύλληψή της.

«...Στο Λιμενικό το δήλωσα από την αρχή, αλλά άρχισαν να με χαστουκίζουν. Με ρωτούσαν στα ελληνικά, αλλά εγώ δεν καταλάβαινα. Τους είπα στα αγγλικά ότι δεν καταλαβαίνω καλά τα ελληνικά. Βρήκαν πάνω μου ένα βιβλιαράκι με εκφράσεις ελληνικών από τα ρουμανικά. Εκεί ήταν σημειωμένο το "δεν καταλαβαίνω ελληνικά" και συνέχισαν να με χτυπούν χειρότερα.

Στο Λιμενικό με χτύπησαν άσχημα ιδίως στα χέρια. Τις χειροπέδες μου τις γύρισαν με τα χέρια πίσω και μου έβαλαν σακούλες στο πρόσωπο. Αυτό επαναλήφθηκε δύο φορές με τη σακούλα στο στόμα. Μετά ένας από αυτούς με πήγε σε ένα δωμάτιο, μόνον εγώ και αυτός και άρχισε να με ψαχουλεύει, να με πειράζει στο στήθος και λοιπά. Μετά άρχισε να με δέρνει. Ήρθαν και οι άλλοι μετά. Στο πίσω μέρος του ποδιού μου έχω ένα μεγάλο σημάδι. Δεν ξέρω με τι με λαβώσανε. Έχασα τις αισθήσεις μου τρεις φορές. Ένας με κλώτσησε στον πισινό και γενικά δεν ήξερα τι μου γινόταν.»

Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, καταγγέλλει την απάνθρωπη συμπεριφορά των αντρών του Λιμενικού και καλεί το υπουργείο Δικαιοσύνης να πάρει άμεσα θέση, ελπίζοντας ότι η υπόθεση δεν θα μπει στα συρτάρια.newsbeast

Κυριακή 24 Απριλίου 2011

Επιθέσεις στα γραφεία της Σομαλικής Κοινότητας

Επιστολή προς τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Χρήστο Παπουτσή έστειλαν οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητώντας εξηγήσεις σχετικά με καταγγελίες που αφορούν τη στάση της Ελληνικής Αστυνομίας κατά τη διάρκεια πρόσφατης οργανωμένης τρομοκρατικής επίθεσης κατά των γραφείων της Κοινότητας της Σομαλίας στην Ελλάδα.

Το κείμενο της επιστολής αναλυτικά αναφέρει:

«κ. Υπουργέ,

Στην αιτιολογική έκθεση του πρόσφατα ψηφισθέντος σχεδίου νόμου «Σύσταση Γραφείου Αντιμετώπισης Περιστατικών Αυθαιρεσίας και άλλες διατάξεις» επισημαίνεται ότι: «Η εμφάνιση, μεμονωμένων μεν, σε κάθε περίπτωση όμως πραγματικών περιστατικών αυθαίρετης δράσης αστυνομικών οργάνων αφ’ενός αμαυρώνει την εικόνα του Σώματος της Ελληνικής Αστυνομίας και αφ’ετέρου λειτουργεί ανασταλτικά για την εμπέδωση στους πολίτες του αναγκαίου για την κοινωνική πρόοδο αισθήματος ασφάλειας».

Σύμφωνα με τα όσα κατήγγειλε η Κοινότητα της Σομαλίας στην Ελλάδα σε συνέντευξη Τύπου, τις απογευματινές ώρες του Σαββάτου 9 Απριλίου ομάδα 200-300 ατόμων πραγματοποίησε επίθεση σε βάρος των γραφείων της Κοινότητας στην οδό Φυλής 10 προκαλώντας εκτεταμένες υλικές ζημιές και τραυματίζοντας 10 άτομα.



Παρότι η αστυνομία είχε ειδοποιηθεί από το πρωί της ίδιας ημέρας και παρά το γεγονός ότι ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις βρίσκονταν εκεί κατά τη διάρκεια της επίθεσης δεν κινήθηκαν για να προστατεύσουν το κτίριο και τους ανθρώπους που βρίσκονταν σε αυτό, ούτε προχώρησαν σε συλλήψεις των δραστών της επίθεσης. Σύμφωνα μάλιστα με τα όσα ανέφεραν αυτόπτες μάρτυρες κατά τη συνέντευξη Τύπου (την Παρασκευή 15 Απριλίου), οι μόνες προσαγωγές που έγιναν ήταν εκείνες κάποιων αλλοδαπών πολιτών οι οποίοι -αντιλαμβανόμενοι την επίθεση- επιχείρησαν να πλησιάσουν το κτίριο.

Αν ισχύει η παραπάνω καταγγελία, δεν είναι η πρώτη φορά που τρομοκρατικές ομάδες δρουν ανενόχλητες μπροστά στα μάτια της ελληνικής αστυνομίας χωρίς να υφίστανται την παραμικρή συνέπεια, κάτι που γεννά εύλογα ερωτηματικά τα οποία καλείται να απαντήσει η Ελληνική Κυβέρνηση:

-Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Ελληνική Αστυνομία ήταν ενήμερηγια επικείμενη επίθεση στα γραφεία της Σομαλικής Κοινότητας Ελλάδας κάτι που επιβεβαιώνεται και από την ισχυρή παρουσία της στην περιοχή,για ποιό λόγο δεν επενέβη προκειμένου να προστατεύσει την ασφάλεια των ανθρώπων που βρίσκονταν μέσα στο κτίριο αλλά και να αποτρέψει τις καταστροφές που ακολούθησαν;

-Για ποιο λόγο οι αστυνομικές αρχές δεν προχώρησαν σε συλλήψεις των δραστών της τρομοκρατικής επίθεσης;

-Έχουν τεθεί σε εφαρμογή οι διαδικασίες για την διερεύνηση τυχόν πειθαρχικών ευθυνών των υπεύθυνων της συγκεκριμένης αστυνομικής επιχείρησης;

-Θεωρείτε ότι η ανωτέρω στάση των αστυνομικών αρχών συμβάλει στην εμπέδωση αισθήματος ασφάλειας στους πολίτες;

-Επιβεβαιώνετε πρόσφατα δημοσιεύματα του τύπου σύμφωνα με τα οποία συνομιλείτε απευθείας με οργανώσεις που εμπλέκονται σε τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον αλλοδαπών;

-Ποιά είναι τα άμεσα μέτρα που σκοπεύει να λάβει η Ελληνική Κυβέρνηση προκειμένου να μην επαναληφθούν παρόμοια φαινόμενα στο μέλλον;»
Enhanced by Zemanta

Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ TRAFFICKING

H Ελληνοαμερικανική Ένωση διοργανώνει την Δευτέρα 9 Μαΐου 2011 στις 7:00 μ.μ.ενημερωτικό σεμινάριο πάνω στο διεθνές έγκλημα του trafficking, την παράνομη διακίνηση και εμπορία ανθρώπων με σκοπό την εκμετάλλευση.

Το σεμινάριο, με τίτλο Human Trafficking and Modern-day Slavery, έχει διάρκεια 90 λεπτά, πραγματοποιείται στην αγγλική γλώσσα και περιλαμβάνει αποσπάσματα από βραβευμένα ντοκιμαντέρ, στατιστικά στοιχεία, αφηγήσεις θυμάτων traffickingκαθώς και δημιουργίες νέων ελλήνων καλλιτεχνών και μουσικά βίντεο κλιπ.

Ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει ελάχιστα για το σύγχρονο δουλεμπόριο  ανθρώπων, στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για έγκλημα απίστευτης σκληρότητας και έκτασης, με ταχύτατους ρυθμούς εξάπλωσης, που αποφέρει τεράστια κέρδη σε δίκτυα παράνομης δραστηριότητας. Το ΝO Project είναι ανεξάρτητη πρωτοβουλία κατά του trafficking, εστιάζοντας στο θέμα της αυξανόμενης ζήτησης για θύματα εργασιακού και σεξουαλικού trafficking. Ταυτόχρονα στοχεύει στην ευαισθητοποίηση των νέων πάνω στο έγκλημα αυτό μέσα από την μουσική, τα εικαστικά, την εκπαίδευση και τα κοινωνικά μέσα.  To ΝO Project  εμπιστεύεται τις δυνάμεις και τις δεξιότητες που διαθέτουν οι νέοι για να επηρεάσουν την κοινωνία μας και να αλλάξουν συμπεριφορές. Μέχρι σήμερα η πρωτοβουλία αυτή δεν έχει λάβει καμιά οικονομική χρηματοδότηση από την ελληνική κυβέρνηση, ανεξάρτητους οργανισμούς ή ιδιώτες.

H εκστρατεία αυτή είναι αποτέλεσμα δίχρονης έρευνας στην οποία έχουν συμβάλλει δικηγόροι, εγκληματολόγοι, υψηλόβαθμα στελέχη της Ελληνικής Αστυνομίας, το γραφείο αντί-trafficking του Υπουργείου Εξωτερικών, σχολικοί σύμβουλοι, καθηγητές, ψυχολόγοι, γονείς, έφηβοι αλλά και μη-κυβερνητικές οργανώσεις που έχουν στηρίξει και εξακολουθούν να στηρίζουν θύματα trafficking σε οργανωμένα καταφύγια ή ακόμα και στους δρόμους. Το ΝO Project  βρίσκεται σε στενή επαφή με καταξιωμένες εκστρατείες παγκοσμίου βεληνεκούς, όπως η LOVE146, και είχε την ευθύνη της ελληνικής εκδοχής της πρωτοβουλίας MTVΕΧΙΤ. Ιδρυτικό μέλος του ΝOProject  είναι η Judy Boyle, απόφοιτος του Harvard που έχει ασχοληθεί επαγγελματικά με το θέατρο, την εκπαίδευση εκπαιδευτικών και τη συγγραφή. Τον τελευταίο χρόνο πραγματοποιεί σεμινάρια multimedia για τη σύγχρονη δουλεία σε όλη την Ελλάδα.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το ΝO Project μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.thenoproject.org .
Θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.
Θέατρο Ελληνοαμερικανικής Ένωσης
Μασσαλίας 22, Κολωνάκι

Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

Οι Ουμανιστές καλοδέχονται ένταξη από Συμβούλιο Ευρώπης

Σε διάλογο υψηλού επιπέδου με θρησκείες

Η Ευρωπαϊκή Ουμανιστική Ομοσπονδία (European Humanist Federation - EHF) καλοδέχεται τη σύσταση[1] της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης όπως τα 47 κράτη-μέλη συστήσουν «πλατφόρμα διαλόγου» μεταξύ υψηλού επιπέδου αντιπροσώπων των κυρίων θρησκειών της Ευρώπης καθώς και των ουμανιστικών και μη θρησκευτικών οργανώσεων.

Σχολιάζοντας την εξέλιξη αυτή, ο David Pollock, πρόεδρος της EHF δήλωσε:

«Η EHF είναι έτοιμη να λάβει μέρος στο διάλογο. Χρειάζεται να δώσουμε έμφαση στα κοινά χαρακτηριστικά των παραδόσεων μας και να διερευνήσουμε πώς μπορούν να ζήσουν μαζί στις δημοκρατικές κοινωνίες οι άνθρωποι όλων των πεποιθήσεων, θρήσκοι και μη. Παρ' ότι η θρησκεία έχει σήμερα μικρή σημασία στον αυτοπροσδιορισμό των περισσότερων ανθρώπων στην Ευρώπη[2], παραμένει σημαντική για πολλούς και διατηρεί ιδιαίτερη θεσμική ισχύ που πρέπει να ελεγχθεί προς όφελος της κοινωνικής συνοχής και του αλληλοσεβασμού. Ο διάλογος, υπό την αιγίδα του Συμβουλίου της Ευρώπης, μπορεί να συμβάλει θετικά στη συζήτηση για τη θέση της θρησκείας στις ελεύθερες, δημοκρατικές κοινωνίες που διεξάγεται σε όλη την Ευρώπη.

Η EHF έχει σημαντική θέση για να πάρει μέρος σ' αυτόν το διάλογο. Έχουμε λάβει μέρος στις συζητήσεις της Επιτροπής Πολιτισμού, Επιστήμης και Παιδείας που κατέληξε στην έκθεση που υιοθετήθηκε την Τρίτη[3]. Έχουμε επίσης συμβάλει εποικοδομητικά στις συζητήσεις για τη θρησκευτική εκπαίδευση υπό την αιγίδα του Συμβουλίου της Ευρώπης[4] και στις συνελεύσεις του διαθρησκευτικού διαλόγου υπό την αιγίδα του Συμβουλίου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Συμμαχίας των Πολιτισμών του ΟΗΕ[5].»
Enhanced by Zemanta

Τρίτη 19 Απριλίου 2011

«H GAY ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ»

      Με  τη συμμετοχή εκπροσώπων σχεδόν όλων των gay οργανώσεων, καλλιτεχνών, δημοσιογράφων  και πλήθος κόσμου, πραγματοποιήθηκε το Σάββατο το βράδυ στη κεντρική σκηνή του ΤΗΕΑΤROVICTORIA, που ανεβαίνει η πολύ πετυχημένη παράσταση Fucking Games σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Κομνηνού, ανοιχτή συζήτηση με θέμα «Η gay ζωή στην Αθήνα». Την εκδήλωση που έγινε με αφορμή την παράσταση οργάνωσε το THEATROVICTORIA σε συνεργασία με το Σύλλογο Οροθετικών Ελλάδος – Θετική Φωνή.
      Στο πάνελ συμμετείχαν η Ευαγγελία Βλάμη – εκπρόσωπος «Λεσβίες για την Ισότητα», η Andrea Gilbert - εκπρόσωπος του «Athens Pride», ο Νίκος Δέδες – πρόεδρος της «Θετικής Φωνής», ο σύμβουλος ψυχικής υγείας Λύο Καλοβυρνάς, ο Κωστής Σπηλιώτης – εκπρόσωπος της ΟΛΚΕ και η γνωστή τραβεστί Πάολα Ρεβενιώτη. Τη συζήτηση συντόνισε ο Γρηγόρης Βαλιανάτος ο οποίος άνοιξε τη βραδιά θέτοντας τη βασική θεματολογία, όπως αυτή προκύπτει από το έργο:  
  • Fucking games στην LGBT κοινότητα
  • Σεβασμός και coming out
  • Οι oμοφυλοφιλικές σχέσεις
  • Οι σχέσεις με τη στρέητ κοινότητα
  • Σχέσεις gay/λεσβίες
  • Η ζωή και το lifestyle
  • Οι ανασφάλειες
  • Οι ερωτικές αγωνίες και η μοναξιά
  • Ναρκωτικά και night life
  • Unsafe sex και HIV
        Μετά  την τοποθέτηση των μελών του  πάνελ ακολούθησε συζήτηση όπου δεν έλλειψαν οι αντεγκλήσεις και το καυστικό χιούμορ. Θίχτηκαν όλα τα καυτά θέματα του έργου και ακούστηκαν πολλές διαφορετικές απόψεις πάνω σε θέματα της καθημερινής ζωής των gay στην Αθήνα σήμερα.
Οι ομιλητές της εκδήλωσης τοποθετήθηκαν  σε όλη τη σειρά των θεμάτων  που τέθηκαν και χαρακτηριστικά είπαν:   
Νίκος Δέδες: «Νομίζω πως οι πολλές ενστάσεις που έγιναν για τα αρνητικά στερεότυπα πάνω στο πως έχει εμφανιστεί το HIV στην Αθηναϊκή σκηνή, δείχνει μία τρομακτική ένδεια διαλόγου και στην τελική ανάλυση θετικών προτύπων με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Δεν είμαστε έξω, δεν είμαστε out. Φυσικά και η τέχνη μπορεί να συμμετέχει στη διαμόρφωση συνειδήσεων ή να εκπαιδεύει, αλλά δεν θα έπρεπε να περιμένουμε την παράσταση Fucking Games για να δούμε ότι υπάρχουν πολλές πτυχές της γκέι ζωής. »
Πάολα Ρεβενιώτη: «Εγώ θέλω να πω ότι είμαι πολύ αισιόδοξη. Γιατί έχοντας ζήσει από 15 χρονών σε αυτή τη γκέι ζωή, βλέπω ότι τα πράγματα είναι πάρα πολύ ευχάριστα σε σχέση με το παρελθόν. Βλέπω νέα παιδιά να βγαίνουνε προς την επιφάνεια, προς τα έξω - αρκεί να μην τους καπελώσετε οι γεροντοκόρες. Το ανάποδο όμως σε εμάς είναι ότι στην εποχή του AIDS οι τραβεστί δεν πήγαμε πίσω, οι γκέι πήγαν πίσω. Τώρα με την οικονομική κρίση έχουμε καταστραφεί οι τραβεστί! Δεν υπάρχει ούτε μηχανάκι να περάσει! Χάρηκα που τα είπαμε»
Eυαγγελία  Βλάμη: «Είναι πολύ σημαντικό και αυτό που καταλαβαίνω μέσα από τη συζήτηση είναι ότι στην ουσία μιλάμε και συζητάμε για το τι σκέφτονται ή υποθέτουν ή στην ουσία μας έχουν εμβολίσει οι άλλοι, δηλαδή πόσο λεσβία ή πόσο γκέι είναι κάποιoς/α. Επειδή μας έχουν απαξιώσει εμείς με ιδιαίτερη ευκολία απαξιώνουμε την κοινωνία, τους θεσμούς… δεν το κρίνω, δε λέω αν είναι καλό ή κακό, λέω απλά ότι συμβαίνει. Σε σχέση με το lifestyle, έχω την αίσθηση ότι έχουμε εθιστεί από μια προτεινόμενη ηθική»
Andrea Gilbert: «Δεν έχω gay life style. Έχω life. I live. Όπως όλοι μας. » 
Λυο Καλοβυρνάς: «Είναι μύθος ότι οι gay σχέσεις δεν κρατάνε. Είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Περιμένουμε το χειρότερο. Βρίσκουμε το χειρότερο – βρίσκουμε μη ώριμους ανθρώπους - και με αυτό το τρόπο χτίζουμε μόνοι μας τη δυστυχία μας και την απομόνωση μας. Οι έλληνες gay ή είμαστε λαγουδάκια του sex ή είμαστε μες τη δυστυχία και την ψυχασθένεια. Αν δεν μας αρέσει αυτό το στερεότυπο είναι στο χέρι μας να κοιτάξουμε και λίγο παραπέρα»
Κωστής  Σπηλιώτης: «Τα στερεότυπα, τα πρότυπα, η κανονικότητα, υπάρχει. Κάποιοι από εμάς είμαστε τελείως μέσα σε ένα lifestyle, κάποιοι είμαστε σε ένα τελείως απέναντι lifestyle. Υπάρχουν πολλές ταυτότητες, πολλά lifestyle, πολλοί τρόποι να καταλάβεις τον εαυτό σου και αυτό υπήρχε πάντα στην ανθρωπότητα. Όμως είναι σημαντικό να κουβεντιάζουμε, να βρίσκουμε ανθρώπους, να είμαστε καλά με τον εαυτό μας και να πηγαίνουμε τα πράγματα μπροστά. Εμένα με κάνει αισιόδοξο ότι βρεθήκαμε κάποιοι άνθρωποι εδώ Σάββατο βράδυ και κουβεντιάσαμε» 
      Aπό  τη πλευρά του το ακροατήριο  τοποθετήθηκε σε μια σειρά  θεμάτων όπως τα στερεότυπα, η έλλειψη προτύπων, η εξάπλωση του HIV/AIDS και η ύπαρξη ή μη gay κοινότητας. Επισημάνθηκε η ανάγκη αναζήτησης προτύπων καθώς οι μεγαλύτεροι σε ηλικία εμφανίζονται παραιτημένοι ως προς τη διεκδίκηση της αναγνώρισης των gay ως ισότιμων μελών της ελληνικής κοινωνίας και καλύπτονται πίσω από την κατακραυγή και τις ενοχές για να αποφύγουν την προσωπική τους ευθύνη. Ενδεικτικό ήταν το προσωπικό παράδειγμα ένος ομιλητή ο οποίος ανέφερε ότι παρ’ όλο που ο ίδιος και ο πατέρας του είναι gay και ενώ υπάρχει αρμονική οικογενειακή σχέση και ζωή, το θέμα δεν έχει συζητηθεί ποτέ ανοιχτά. Όπως τόνισε ο σκηνοθέτης της παράστασης Δημήτρης Κομνηνός: «Το να είσαι gay δεν είναι ιδεολογία. Είναι ζωή. Οι gay δεν είναι και δεν οφείλουν να είναι επαναστάτες. Όμως έχουν πια ευθύνη να διεκδικήσουν τα αυτονόητα. Τα ενδεχομένως αρνητικά στερεότυπα που παρουσιάζονται στην παράσταση μας, μάς βοηθούν να δούμε το έλλειμμα ουσιαστικής επικοινωνίας που υπάρχει»
      Σχετικά με την εξάπλωση του ιού HIV/AIDS το ακροατήριο αναφέρθηκε στην επείγουσα ανάγκη ενημέρωσης του κοινού και την εισαγωγή της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία. Οι οροθετικοί αντιμετωπίζουν το στιγματισμό και το ρατσισμό ακόμα και μέσα στην ίδια την γκέι κοινότητα. Και εδώ τίθεται το ερώτημα κατά πόσο στην Ελλάδα υπάρχει ή μπορεί να υπάρξει ουσιαστικά μία γκέι κοινότητα, λειτουργώντας ως ένα σύνολο και όχι ως μονάδες.
      Κλείνοντας ο κ. Γρηγόρης Βαλιανάτος είπε: «Ευχαριστίες στους ανθρώπους του θεάτρου και τον Δημήτρη Κομνηνό που έγιναν η αφορμή για μία συζήτηση που δε γίνεται συνήθως. Μία παρατήρηση. Σήμερα έχουμε πάρα πολλά μέσα για να εκφραστούμε. Πλέον μπορούμε αν θέλουμε να έχουμε φωνή. Επίσης, 30 χρόνια μετά την έναρξη του κινήματος, μην πελαγοδρομείτε με την κοινότητα και όλα τα κοινά στοιχεία που έχουμε. Είναι παγίδα να θεωρούμε ότι οι γκέι είναι κάπως και οι στρέητ κάπως αλλιώς. Ξεκολλήστε από την κοινότητα με κόλλα. Κολλήστε με τους ανθρώπους που σας πάνε, συζητήστε μεταξύ σας. Μην φανταστείτε ότι επειδή είστε γκέι είστε ίδιοι. Ο παρονομαστής είναι ίδιος, είναι η ελευθερία, η δημοκρατία, είναι η αξιοπρέπεια και εκεί θα φτάσουμε. Κάποτε θα ξεπεράσουμε αυτούς τους ανόητους όρους τους οποίους δεν είχε η γλώσσα μας, τους δανειστήκαμε από έναν Ούγγρο γιατρό. Εμείς είμαστε εδώ για να χρησιμοποιούμε αυτούς τους όρους καταγγέλλοντας τις διακρίσεις» 
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ  ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ 
Η υπόθεση  του έργου συνοπτικά έχει ως εξής: ο Τέρενς ένας άντρας γύρω στα πενήντα, με κυνικό χιούμορ και εξουσιαστικό ταπεραμέντο, έχει μια δεκάχρονη  σχέση με τον ήσυχο, ευγενικό και  χαμηλών τόνων Τζόνα ο οποίος του είναι βαθιά προσηλωμένος και εξαρτημένος απ’ αυτόν ερωτικά, ψυχικά και οικονομικά. Ταυτόχρονα όμως ο Τέρενς, φλερτάρει και διεκδικεί σεξουαλικά νέους άντρες και στην προκειμένη περίπτωση τον νεαρό, Τζουντ ο οποίος μόλις έχει ξεκινήσει σχέση με ένα όμορφο αγόρι, τον Ντάννυ. Όλη η ιστορία εξελίσσεται μέσα σε μια νύχτα όταν στο διαμέρισμα του Τέρενς εισβάλλει ο Τζουντ ο οποίος φέρνει μαζί του το νέο του απόκτημα. Το εκκεντρικό σαλόνι μετατρέπεται σύντομα σε πεδίο μάχης. Κόκα, ποτά, πεολειχίες, άγριο σεξ, αντεγκλήσεις, χιουμοριστικές αντιπαραθέσεις, οξείς διαξιφισμοί και ύπουλες παγίδες που αποδεικνύονται εξ ίσου καταστροφικές για όλους.  Υπάρχει όμως κι ένα μυστικό που δεν μπορεί να ειπωθεί ανοιχτά...
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Η παράσταση  του Δημήτρη Κομνηνού, μέσα από  το βραβευμένο έργο του Cleugh, έρχεται σε μια εποχή όπου η ελληνική κοινωνία έχει αρχίσει να δείχνει τα πρώτα σημάδια ανοχής στην «κατά τα άλλα συμπαθή» κοινωνική μειωνότητα των gays. Η ανοχή αυτή όμως συνιστά απόδοχή; Θα μπορούσε ποτέ η κοινωνία να ενσωματώσει και να αγκαλιάσει τους gays ως δικά της παιδιά; Ο Grae Cleugh με το πολυεπίπεδο όσο και αμφίπλευρο FUCKING GAMES υποστηρίζει ότι και η ίδια η κοινότητα των gays οφείλει να εργαστεί με συντεταγμένο και πολιτικά μαχητικό τρόπο προς αυτή την κατεύθυνση. Να σταματήσει να περιχαρακώνεται στις ενοχές της, να σταματήσει να κρύβεται πίσω από την κοινωνική κατακραυγή. Να σταματήσει να υποκρίνεται και να προχωρήσει σε μια επι της ουσίας αυτοκριτική. Να αναλάβει την ευθύνη των επιλογών της. Να στηρίξει την διαφορετικότητά της όχι στη βάση του «score fucking» αλλά στη βάση της κοινωνικής ανάγκης που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο ανεξάρτητα φύλου, φυλής ή εθνικότητας. Στη βάση της ουσιαστικής ισότητας.  
Στην παράσταση  του ο Δημήτρης Κομνηνός στήνει έναν κόσμο αδίστακτο και αδυσώπητο. Στήνει την προκλητική δράση του έργου σε ένα λιτό νεο-πάνκ σκηνικό χώρο φιλοτεχνημένο από τον εικαστικό Γιώργο Λυντζέρη. Με αιχμή του δόρατος τους ταλαντούχους ηθοποιούς Γιαννακάκο, Κανναβό, Μπόσινα και Παναγιωτάκη, αναδεικνύει με τρόπο ωμά ρεαλιστικό τη ζοφερή αλήθεια του έργου μέσα από το σεξ και τα ναρκωτικά.
 
Συντελεστές:
Μετάφραση / σκηνοθεσία: Δημήτρης Κομνηνός, Σκηνικά / κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης, Σχεδιασμός φωτισμών: Βασίλης Κλωτσοτήρας. Μουσική / visuals: Ανδρέας Τρούσσας.
Διανομή : Γιώργος Γιαννακάκος, Μάνος Κανναβός, Χάρης Μπόσινας, Μαρίνος Παναγιωτάκης.
  
INFO:

    ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: ΠΕΜΠΤΗ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, ΣΑΒΒΑΤΟ 9:15μμ ΚΥΡΙΑΚΗ 8:15μμ

    THEATROVICTORIA  ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ 5 (& 3ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 119)

    ΤΗΛΕΦΩΝΟ 210 – 8233125

για περισσότερες πληροφορίες & συνεχή ενημέρωση  www.theatrovictoria.gr
 
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ 
  • Πέμπτη, Παρασκευή & Κυριακή (γενική είσοδος) 15,00 €
  • Σαββάτο: Κανονικό 18,00€ , Φοιτητικό 15,00€
  • Εξώστης: 12,00 €
Enhanced by Zemanta

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Καθιέρωση Ημέρας Μνήμης Ολοκαυτωμάτων. Προταση της Δημοκρατικής Αριστεράς

Ερώτηση προς τον Υπουργό Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης κατέθεσαν οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς κ.κ. Φώτης Κουβέλης, Θανάσης Λεβέντης, Νίκος Τσούκαλης, Γρηγόρης Ψαριανός, με θέμα την «Καθιέρωση Ημέρας Μνήμης Ολοκαυτωμάτων». Αναφέρουν:

«Ανεκπλήρωτη παραμένει η οφειλόμενη υποχρέωση της Ελληνικής Πολιτείας για την απόδοση τιμής στα χιλιάδες θύματα της γερμανικής κατοχής, κατά τη χρονική περίοδο 1940 - 45. Η ανάγκη ικανοποίησης του αισθήματος δικαίου, αλλά και αποκατάστασης της εθνικής αξιοπρέπειας, επιβάλλουν – όπως αναδεικνύεται και από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Θυμάτων ναζιστικής κατοχής – την καθιέρωση ημέρας μνήμης και τιμής στα απανταχού Ολοκαυτώματα στη χώρα μας. Οι κατά τόπους εκδηλώσεις μνήμης, παραμένουν συχνά στη σφαίρα των τοπικών δρώμενων, ενώ δεν αποτυπώνουν επαρκώς, σε πανελλήνια κλίμακα, το μέγεθος και τη βαρύτητα των τραγικών γεγονότων. Η θεσμοθέτηση Ημέρας Μνήμης των Ολοκαυτωμάτων που έλαβαν χώρα σε όλες τις πόλεις, συνοικίες και χωριά της χώρας θα διαφυλάξει  την ιστορική μνήμη για τις επόμενες γενιές και θα αποδώσει την οφειλόμενη τιμή στα χιλιάδες θύματα που έχασαν τη ζωή, την οικογένεια και την περιουσία τους, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Κατόπιν των ανωτέρω, Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός: Εάν προτίθεται να προβεί στις αναγκαίες ενέργειες για την καθιέρωση Ημέρας Μνήμης Ολοκαυτωμάτων, προκειμένου να αποδοθεί η οφειλόμενη τιμή στα χιλιάδες θύματα της γερμανικής κατοχής.

Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Κουβέλης: Απάνθρωπες συνθήκες στα κρατητήρια της Ασφάλειας Θεσαλονίκης

«Στις περισσότερες περιπτώσεις περιγράφεται μία ζοφερή εικόνα, που οφείλεται κυρίως στον υπερπληθυσμό, στην κακή υποδομή, στις απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής καθώς και στην ελλιπή καθαριότητα και την έλλειψη κρεβατιών, κουβερτών, ειδών υγιεινής και χώρων προαυλισμού»…
υπογραμμίζει στην ερώτησή του ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης. Ακόμη τονίζει ότι υπάρχει υπερπληθυσμός τόσο στα κρατητήρια όσο και στις φυλακές Διαβατών, όπου ο αριθμός των φυλακισμένων είναι υπερδιπλάσιος από τον προβλεπόμενο. Στα κρατητήρια της Ασφάλειας στοιβάζονται σχεδόν σε καθημερινή βάση περίπου 100 κρατούμενοι και οι περισσότεροι παραμένουν εκεί μέχρι και δύο μήνες για να οδηγηθούν στις φυλακές Διαβατών.

Κυριακή 10 Απριλίου 2011

Εκδήλωση για Μετανάστευση

Σας προσκαλούμε στην εκδήλωση-συζήτηση του Forum για την Ελλάδα με θέμα: «Αφομοίωση ή Αποδόμηση; Tα διλήμματα της Μεταναστευτικής Πολιτικής» η οποία θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 11 Απριλίου και ώρα 19:00, στο ξενοδοχείο Athens Imperial (Πλατεία Καραϊσκάκη).

Οι εισηγητές τις εκδήλωσης είναι οι εξής:
- Δημήτρης Φλούδας, δικηγόρος, Senior Associate Hughes Hall College, University of Cambridge και Επισκέπτης Καθηγητής στο Ινστιτούτο Ανάπτυξης της Μόσχας, θα παρουσιάσει μελέτη την οποία έκανε, κατά παραγγελία του forum για την Ελλάδα, με θέμα την Ελληνική Μεταναστευτική Πολιτική 2011-2020.
- Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, πολιτικός επιστήμων - αρθρογράφος, θα παρουσιάσει εισήγηση με θέμα: «Μετανάστης - ο μεγάλος ανεπιθύμητος».
- Πέτρος Αθανασόπουλος, δικηγόρος, υπεύθυνος Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΠΑΣΟΚ, θα παρουσιάσει εισήγηση με θέμα: «Μετανάστευση: Πρόβλημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και αντοχής της κοινωνίας».
- Δημήτρης Κατσούδας, Επιστημονικός Διευθυντής του Forum για την Ελλάδα, τέως Γενικός Γραμματέας Ευρωπαϊκών Υποθέσεων ΥΠ.ΕΞ. θα παρουσιάσει εισήγηση με θέμα: «Κρατική και Κοινοτική Πολιτική για τη Μετανάστευση: Ενέργειες και παρενέργειες».
Μετά τις εισηγήσεις θα ακολουθήσει συζήτηση την οποία θα συντονίσει ο πρόεδρος του «forum για την Ελλάδα» Ανδρέας Ανδριανόπουλος.

Η εκδήλωση θα μεταδοθεί ζωντανά (live) από το internet μέσω της ιστοσελίδας www.forumgreece.tv.

Θα υπάρξει επίσης η δυνατότητα εισηγήσεων και παρεμβάσεων μέσω Skype, με διαδικασία που θα ανακοινωθεί από το κεντρικό κόμβο του Forum, στη διεύθυνσηwww.forumgreece.gr.
Enhanced by Zemanta

Νέα ευρω-δίκη Ελλάδας για σχολείο-γκέτο Ρομά Ασπροπύργου

O ΣΤ, ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΜΕ ΡΟΜΑ ΤΟΥ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ
Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ), με την ευκαιρία της αυριανής Παγκόσμιας Ημέρας για του Ρομά, ενημερώνει την κοινή γνώμη πως στις 25 Μαρτίου 2011 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) αποφάσισε να κρίνει κατ’ αρχή παραδεκτή και να κοινοποιήσει στην Ελλάδα την προσφυγή Ιωάννα Σαμπάνη και λοιποί κατά Ελλάδας που έκαναν μέσω του ΕΠΣΕ 140 Ρομά (98 παιδιά και 42 γονείς) και αφορά το συνεχιζόμενο ρατσιστικό εκπαιδευτικό διαχωρισμό των παιδιών Ρομά σε ένα σχολείο-γκέτο μόνο για Ρομά, στο 12ο Δημοτικό Σχολείο Ασπροπύργου.

Ο διαχωρισμός γίνεται παρά την καταδίκη της Ελλάδας στις 5 Ιουνίου 2008 από το ΕΔΔΑ (προσφυγή Σαμπάνη και άλλων κατά Ελλάδας που είχαν κάνει μέσω του ΕΠΣΕ 11 γονείς Ρομά – βλπ. δελτίο τύπου στην http://cm.greekhelsinki.gr/index.php?sec=194&cid=3302) για τον αρχικό εκπαιδευτικό αποκλεισμό των παιδιών Ρομά του καταυλισμού στο Ψάρι Ασπροπύργου μέχρι το 2005 και στη συνέχεια το διαχωρισμό τους σε σχολείο-γκέτο παράρτημα του 10ου Δημοτικού Σχολείου Ασπροπύργου. Μετά την καταδίκη αυτή, το Υπουργείο Παιδείας μετονόμασε το παράρτημα του 10ου Δημοτικού Σχολείου Ασπροπύργου σε 12ο Δημοτικό Σχολείο Ασπροπύργου ώστε η Ελλάδα να ισχυρίζεται διεθνώς πως με τον τρόπο αυτό δεν υπάρχει πια ρατσιστικός διαχωρισμός.

Το 2008 η Ελλάδα είχε καταδικαστεί για παραβίαση του Άρθρου 14 (απαγόρευση διακρίσεων) σε συνδυασμό με το άρθρο 2 του Πρωτοκόλλου 1 (δικαίωμα στην εκπαίδευση) και του Άρθρου 13 (δικαίωμα πραγματικής προσφυγής) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Σήμερα η Ελλάδα «κατηγορείται» ξανά για τις ίδιες παραβιάσεις. Επί πλέον, το ΕΔΔΑ αναφέρει στο «κατηγορητήριο» την καταδίκη του 2008 και προσθέτει ότι η Ελλάδα διαιωνίζει μια κατάσταση που οι αρχές ισχυρίζονταν πως ήταν προσωρινή λόγω υποτιθέμενης ανεπάρκειας χώρου.

Ο Εκπρόσωπος του ΕΠΣΕ Παναγιώτης Δημητράς δήλωσε: «Τέλειωσαν τα ψέματα για την Ελλάδα και ειδικά για το Υπουργείο Παιδείας που νόμιζε πως ‘βαπτίζοντας το κρέας ψάρι’ θα παραπλανούσε τους ‘κουτόφραγκους’ ότι δήθεν ενσωμάτωσε τα παιδιά Ρομά σε κανονικό σχολείο. Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμα και στην πρόσφατη πρόταση συνενώσεων σχολείων δεν περιλαμβανόταν ούτε το 12ο Δημοτικό Σχολείο Ασπροπύργου ούτε άλλα σχολεία-γκέτο για παιδιά Ρομά, τα οποία η ελληνική πολιτεία θέλει να διατηρήσει, επιβεβαιώνοντας έμπρακτα την ύπαρξη θεσμοποιημένου ρατσισμού απέναντι στους Ρομά. Η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου που έχει ήδη δώσει αυστηρές οδηγίες ‘για την πάταξη του φαινομένου του αποκλεισμού των Ρομά από τη δημόσια εκπαίδευση προκειμένου να εξαλειφθεί η φοβική για τα παιδιά των Ρομά αντίληψη και να διασφαλισθεί η ανεμπόδιστη και η χωρίς αποκλεισμό ή διακρίσεις ισότιμη ένταξή τους σ’ όλες τις δομές του Κράτους’ ελπίζεται πως θα διατάξει την κατεπείγουσα ολοκλήρωση της προκαταρκτικής εξέτασης που διέταξε η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών μετά από σχετική καταγγελία μας την 1 Αυγούστου 2009 για το 12ο Δημοτικό Σχολείο Ασπροπύργου (ΑΒΜ Γ / 2010 / 285) και η οποία είναι ξεχασμένη στα συρτάρια της Εισαγγελίας.» (Για καταγγελία μας και ενέργειες της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου βλπ. δελτία τύπου στις http://cm.greekhelsinki.gr/index.php?sec=192&cid=3736 και http://cm.greekhelsinki.gr/index.php?sec=192&cid=3741).

Τρίτη 5 Απριλίου 2011

3ο Αντιτρομοκρατικό Φεστιβάλ

Η «Δράση για την Ελευθερία», στο πλαίσιο της καμπάνιας αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, διοργανώνει το 3ο Αντιτρομοκρατικό Φεστιβάλ, στις 8 & 9 Απρίλη, στο Πολυτεχνείο. Θα παρευρεθούν καλεσμένοι από την Ουρουγουάη, τη Χώρα των Βάσκων και τη Γερμανία. Θα προβληθούν ταινίες και ντοκιμαντέρ και θα υπάρχει έκθεση πολιτικής αφίσας από όλο τον κόσμο.
Πρόγραμμα:

Παρασκευή 8 Απριλίου

Αμφ. ΜΑΧ, ΕΜΠ
18:00: Προβολή ντοκιμαντέρ
για την καταστολή στη χώρα των Βάσκων, «Το σπασμένο παράθυρο»
19:00: Εκδήλωση – συζήτηση
«Πολιτικοί κρατούμενοι, ειδικά καθεστώτα, κινήματα αλληλεγγύης» με τους:
Andreas Vogel, πρώην πολιτικός κρατούμενος του Κινήματος 2 Ιούνη.
Ο Andreas Vogel ήταν μέλος του κινήματος 2 Ιούνη. Συλλαμβάνεται το 1976 και καταδικάζεται σε 10 χρόνια κάθειρξη, λόγω του νεαρού της ηλικίας του. Κρατήθηκε σε ειδικό καθεστώς των γερμανικών φυλακών και μετά από μακροχρόνια απομόνωση αποφυλακίστηκε το 1986.
Ainara Esteran Cruz και Gabriel Saez Totorikaguena, πρώην πολιτικοί κρατούμενοι της ΕΤΑ
Νίκο Γιαννόπουλο, «Δράση για την Ελευθερία»
Τηλεφωνικές παρεμβάσεις από πολιτικούς κρατούμενους
Έκθεση πολιτικής αφίσας από όλο τον κόσμο
Ρεμπέτικο γλέντι
Σάββατο 9 Απριλίου
Αμφ. ΜΑΧ, ΕΜΠ

17:00: Προβολή ταινίας

«... Και ξαφνικά αντικρίσαμε τον ουρανό»
Μόναχο/Μοντεβιδέο 1994-97, γυναίκες από τη Γερμανία κινηματογραφούν στην Ουρουγουάη γυναίκες από το εμβληματικό αντάρτικο των Τουπαμάρος. Γυναίκες από την Ουρουγουάη κινηματογραφούν στη Γερμανία γυναίκες από το χώρο της ριζοσπαστικής αντίστασης και της ένοπλης πάλης στη Γερμανία.
19:00: Εκδήλωση – συζήτηση
«Κοινωνικοί αγώνες και πολιτικοί κρατούμενοι» με τους:
Irma Leites, πρώην πολιτική κρατούμενη, μέλος των Τουπαμάρος
Η Irma Leites σε ηλικίας 15 ετών εντάχθηκε στο Κίνημα Εθνικής Απελευθέρωσης (Τουπαμάρος). Συλλαμβάνεται, βασανίζεται και καταδικάζεται σε 9 χρόνια φυλάκιση σε στρατιωτικές φυλακές, ενώ μετά την αποφυλάκισή της εξορίζεται στη Σουηδία και επιστρέφει το 1985 στην Ουρουγουάη. Από το 2000 και μετά συμμετέχει στην οργάνωση «Μνήμη και Δικαιοσύνη», ενάντια στη λήθη και την καταστολή.
Γιάννη Κέλογλου, Δράση για την Ελευθερία
Τηλεφωνικές παρεμβάσεις από πολιτικούς κρατούμενους
Έκθεση πολιτικής αφίσας από όλο τον κόσμο
Πάρτι

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 12 Απρίλη στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας, θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 12 Απριλίου στο Λιμάνι της Ηγουμενίτσας στις 7 το πρωί με σκοπό την επίλυση του προβλήματος που δημιουργείται στην περιοχή εξ' αιτίας της παρουσίας των παράνομων μεταναστών. 
 
Αυτό αποφασίστηκε σε σύσκεψη στο Δημαρχείο της Ηγουμενίτσας, στην οποία μετείχαν ο Δήμαρχος Ηγουμενίτσας Γιώργος Κάτσινος, ο αρμόδιος για θέματα μεταναστών Αντιδήμαρχος Γιάννης Τζάνης, ο Πρόεδρος του Τοπικού συμβουλίου Λαδοχωρίου Ηλίας Λώλης, εκπρόσωποι της επιτροπής αγώνα των κατοίκων Γραικοχωρίου-Λαδοχωρίου και εκπρόσωπος των Ναυτιλιακών πρακτόρων.
 
Η ώρα της συγκέντρωσης επελέγη το πρωί ώστε να μην έρθουν οι κάτοικοι σε αντιπαράθεση με τους μετανάστες και αναμένεται να διαρκέσει έως τις 11:00 π.μ.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...