Σταµατά για µιαν ανάσα. Το τσουλούφι του έχει κολλήσει στο µέτωπο από τον ιδρώτα. Φορά γυαλιά µε παχύ φακό καιφόρµες φθαρµένες στα γόνατα. Τόση ώρα,ο 6χρονος Νότης ανεβοκατέβαινε την ίδια τσουλήθρα. Είχε δυο µέρες να βγει έξω. Αλλά ένα απόγευµα Σαββάτου ο πατέρας του ξέκλεψε χρόνο για να τον φέρει στην παιδική χαρά στη συµβολήτων οδών Κύµης και Αριστοµένους. Μεθυσµένος από τις σβούρες καιτο ποδοβολητό, ο Νότης δεν νοιάζεται για το µποτιλιάρισµα στην τσουλήθρα. Ούτε φαίνεται να ανησυχεί που µε τα υπόλοιπα παιδιά δεν µιλά την ίδια γλώσσα. Θέλει να παίξει κι άλλο, όταν του ζητά ο πατέρας του να φύγουν. Αυτό το απόγευµα στην παιδικήχαρά ο Νότης και ο πατέρας του είναι οι µόνοι Ελληνες. Εξακόσια πενήντα µέτρα απέχει αυτό το µέρος από την παιδική χαρά του Αγίου Παντελεήµονα. Εκεί όπου για περισσότερο από έναν χρόνο έχει µπει λουκέτο. Το σφράγισµά της ήταν για αρκετούς κατοίκους αναγκαίο κακό γιανα διώξουν τον µεγάλο αριθµό µεταναστών που συνωστίζονταν ή κοιµούνταν εκεί – υπόάθλιες συνθήκες υγιεινής. Οµως στην παιδική χαρά - τσέπης της οδού Κύµης, το λουκέτοβγαίνει κάθε απόγευµα από τον δήµο, µετά τις ώρες κοινής ησυχίας. Εδώ το παιχνίδι επιτρέπεται σε κάθε εθνικότητα. «Χωράνε όλοι»
«∆εν έχουµε άλλες επιλογές στη γειτονιά. Και ο γιος µου θέλει να ξεδώσει», λέει ο κ. Θανάσης, πατέρας του Νότη. Φορά µαύρο πουκάµισο, τζιν παντελόνι και δερµάτινα παπούτσια. ∆ούλευε για χρόνια σε κατασκευαστικά έργα στο Κουβέιτ, το Ντουµπάι, τη Συρία. Η εικόνα των παιδιών από το Αφγανιστάν και τοΙράν στην παιδική χαρά δεν τον ξενίζει. «Και ταάλλα παιδιά πρέπει να παίξουν. ∆εν αντέχουν κλεισµένα στα υπόγεια.
Εδώ χωράνε όλοι», λέει.
Ο κ. Θανάσης (αρνήθηκε να δώσει το επώνυµό του) δεν είναι ο µόνος γονέας εδώ. Ο Αφγανός Αµπντουλά Χασάν έχει φέρει τα επτά παιδιά του. Εχει παχύ µαύρο µουστάκι και αντί για τζιν έχει συνδυάσει το λευκό του πουκάµισο µε παντελόνι φόρµας. Μιλά στα αγγλικά. Αλλωστε µετρά λιγότερο από µήνα στην Ελλάδα. «Φύγαµεαπό την πατρίδα µας γιατί προσπάθησαν να απαγάγουν έναν από τους γιους µου. ∆ούλευα για µια βρετανική ΜΚΟ, τη MSI,και γι’ αυτό δενήµασταν ασφαλείς», λέει. ∆εν έχει κάνει σχέδια για το µέλλον. Προσπαθεί να βρει δουλειά. ∆ενξέρει αν θα φύγει γι’ αλλού. Για την ώρα τα παιδιά του θέλουν να παίξουν. Το δωµάτιο που µοιράζεται η εννιαµελής οικογένεια για 300 ευρώτα πνίγει. Στην παιδική χαράτης Κύµης δεν τους εγκλωβίζουν τέσσερις τοίχοι.
«Πώς να παίξει µε τους µαύρους;»
Αυτός είναι ένας από τουςελάχιστους αδόµητους χώρους του Αγίου Παντελεήµονα. Στο 6ο δηµοτικό διαµέρισµα της Αθήνας αντιστοιχούν
Στα χρόνια του η παιδική χαρά ήταν αµιγώς ελληνική. Οπως τονίζει η σηµερινή συνύπαρξη παιδιών διαφορετικών εθνικοτήτων σε αυτό τον χώρο µπορεί να αποβεί γόνιµη. Αυτό που µετρά όµως περισσότερο είναι οι σχέσεις τους στο σχολείο ή οι συµπεριφορές σε ένα αµφίδροµο παιχνίδι όπως είναι το ποδόσφαιρο. «Στις ηλικίες της παιδικής χαράς µετρά η στάση των γονιών που βρίσκονται εκεί. Ο φόβος τους – αν υπάρχει – µεταδίδεται και στα παιδιά τους», λέει.
Εκείνο το απόγευµα, στην παιδική χαρά της οδού Κύµης, µια γυναίκα από την Αλβανία κοντοστάθηκε στην είσοδο. Τα δύο φώτα της παιδικής χαράς δεν είχαν ανάψει. Οι κίτρινες λάµπες του δρόµου όµως επέτρεπαν σε 20 παιδιά να ξεφαντώσουν στις τέσσερις κούνιες και τη µία τσουλήθρα. Η γυναίκα κοίταξε από την καγκελόπορτα και τράβηξε το χέρι της 9χρονηςκόρης. ∆εν την πείραξε η πολυκοσµία – σε αυτή την γκρίζα γειτονιά η αναµονή για το παιχνίδι είναι για τους γονείς βάσανο που αναγκάζονται να υποµένουν. Κάτι άλλο την προβληµάτιζε. «Πώς να µπω µέσα;» είπε όταν τη ρωτήσαµε γιατί φεύγει. «∆εν βλέπεις τι γίνεται; Πώς να παίξειτο παιδί µου µε τους µαύρους;». tanea.gr
Παιδική χαρα στήν Κύμής
Απέχει περίπου 650 µέτρα από την παιδική χαρά του Αγίου Παντελεήµονα, αλλά προς το παρόν έχει γλιτώσει το λουκέτο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΣΧΟΛΙΟ